Wijn foto’s

Chateau Pichon-Longueville Baron de Pichon-Longueville, Pauillac Deuxieme Cru 2007 en Clos des Quatre Vents Margaux 2009 naast elkaar geproefd met hulp van Hans en Monique. Net open was de Baron Pichon nogal gesloten, de smaak nog enigszins stroef, de Margaux is direct meer open en toont meer fruit, ondanks zijn jeugd. Na gebruik van het Vinturi decanteerapparaat zijn de rollen echter omgekeerd, de Baron Pichon bewijst een hoge wijn te zijn, zwaar rood fruit, diepte en lengte en een volle neus, de Quatre Vents blijft een prachtige wijn, maar moet het toch zijn meerdere erkennen in de Baron. Opvallend is wel dat deze jonge wijnen al zo snel drinkbaar zijn, 2007 is een licht jaar en dat werkt nu in het voordeel van de Baron Pichon, misschien geen grote bewaarwijn, maar de komende jaren de kist leegdrinken is bepaald geen straf.

Prachtige klassieke Meursault van een jonge wijnmaker. Ik ben bij hem in de kelders geweest, ambitieuze ambachtelijke wijnmaker, betrekkelijk klein huis, maar hoog niveau. De 2008 vond ik niet zo overtuigend, bovendien veel oxidatie. De 2009 heeft al meer de stijl van de zoon die de zaak van pa heeft overgenomen, iets lichter en mineraliger. Fraaie fruitige neus met de kenmerkende mineraligheid. In het begon een beetje gesloten smaak, kwam al snel los met fraai botertje zonder log te worden, erg van genoten, maar ik verwacht dat deze wijn zich verder zal ontwikkelen.

Prachtige Pomerol uit een briljant jaar voor de Pomerol. Waar 2001 voor de Bordeaux als een wat zwakker jaar te boek staat, is het voor de Pomerol een superjaar gebleken te zijn. Eerst waren de commentatoren enigszins terughoudend, maar nu de voorraad bijna op is, blijkt het toch top te zijn, een moeizame ontwikkeling in de eerste haren, waarbij je je afvroeg of het ooit goed zou komen, is meer dan goedgemaakt. In het begin was de wijn nog enigszins gesloten en kwam erg jong over, bij het tweede glas kwam hij al meer los, met rijp rood fruit en die overweldigende smaak van een hoge Pomerol, het laatste glas was werkelijk briljant. Met veel dank aan Thijs.

Een van mijn favoriete witte Bourgognes, nog aan de jonge kant en daardoor in het begin een beetje stroef, kwam al snel los, met de kenmerkende Ramonet-elegantie. De neus is in het begin nog een beetje gesloten, maar ontwikkelde zich allengs, met eerst nog een beetje gras en groen fruit naar tonen van citrus en honing. De smaak was eerst nog een beetje mineralig, al snel aangevuld met fruit en een heel licht botertje. De smaken zijn nog niet helemaal versmolten, ik ben benieuwd wat de toekomst gaat brengen.

Mooie krachtige Argentijnse wijn, gedronken bij Gauchos Rotterdam. Echte maaltijdwijn, stevige neus met veel fruit, de smaak is explosief, zwarte bessen, rood fruit, weinig tannines, goede begeleider van rood vlees.

Meesterlijke wijn van Luc Thienpont, nog erg jong maar nu al heel smakelijk. Diep donkerrood fruit, erg geconcentreerde neus, bijna paars van kleur, zeer intens, volle smaak, nog wat jonge tannines, dus een uurtje tevoren opengetrokken, maar dat was te kort, dus toch maar gedecanteerd. Daarna ontwikkelde de smaak zich snel, zwarte bessen en vooral vol, erg lange afdronk. De wijngaard ligt pal naast Chateau Margaux en is slechts 1,2 ha. Wat een feest deze wijn te drinken, het belooft nog veel voor de toekomst.

Mooie proeverij met De Wijnclub, de Rioja's bevallen mij beter dan de Chianti's, die zijn meest iets lichter en hebben dat Italiaanse zuurtje waar ik niks mee heb. Opvallend was dat ook de goedkopere wijnen goed te drinken waren. Wel ben ik weer bevestigd in mijn voorliefde voor Bordeaux.

Fraaie volle wijn, 2007 is opmerkelijk snel op dronk, de slechte verhalen zijn voor deze wijn zeker niet waar. Misschien geen groot bewaarpotentieel, maar nu drinkbare wijn is ook fijn.

Fraaie Meursault van een veelbelovende jonge wijnmaker uit een goed jaar. Helaas had het spook van de oxidatie toegeslagen, sommigen vinden dat lekker ( net als petrol bij oude Riesling), anderen drinken erdoorheen of proeven het wellicht niet, ik vind het niet lekker en heb dus niet verder gedronken, wat een teleurstelling. Dit was de derde fles van de vijf die ik heb opengemaakt met oxidatie, de twee goede flessen waren wel top, mooie rijke Meursault, vettig, maar toch fris, licht botertje.

Tweede wijn van Leoville Las Cases uit met mooie maar toch wel moeilijke jaar 2005. In den beginne erg strak en stug met overheersende zware tannines, begint nu een beetje op dronk te komen, duurt best wel lang voor een tweede wijn, maar zegt ook het nodige over het bewaarpotentieel van dit jaar. Gesloten heus en een hint van zwart fruit, bosbessen een een vleugje appel, volle smaak met nog steeds flink wat zachtere tannines en allengs steeds meer rood fruit.